Przejdź do zawartości

Bergen auf Rügen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bergen auf Rügen
Ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Meklemburgia-Pomorze Przednie

Powiat

Vorpommern-Rügen

Powierzchnia

51,42 km²

Wysokość

55 m n.p.m.

Populacja (31.12.2017)
• liczba ludności
• gęstość


13 555[1]
264 os./km²

Nr kierunkowy

03838

Kod pocztowy

18528

Tablice rejestracyjne

VR, GMN, NVP, RDG, RÜG

Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Bergen auf Rügen”
Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego
Mapa konturowa Meklemburgii-Pomorza Przedniego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Bergen auf Rügen”
Ziemia54°25′N 13°26′E/54,416667 13,433333
Strona internetowa

Bergen auf Rügenmiasto w Niemczech, w powiecie Vorpommern-Rügen, siedziba związku gmin Bergen auf Rügen w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie. Leży w centrum wyspy Rugii, na historycznym Pomorzu Zachodnim, liczy ok. 14 tys. mieszkańców (2008).

Toponimia

[edytuj | edytuj kod]
Panorama miasta na Wielkiej Mapie Księstwa Pomorskiego, XVII w.

Niemiecka nazwa Bergen jest bezpośrednią adaptacją wcześniejszej słowiańskiej nazwy Gora, zapisanej w takiej formie w 1232 roku[2]. W języku polskim oddawana w formie Góra[3][4], Górsko Rańskie[5].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W średniowieczu wyspę zamieszkiwali słowiańscy Ranowie. W X wieku na 91 metrowej górze Ranowie zbudowali gród nazywany w kronikach średniowiecznych Ruygard. Gród ten istniał do XIII wieku i jego pozostałości w postaci wałów widoczne są wokół wieży na górze Rugard pod miastem. Po zdobyciu Rugii przez Danię i upadku Arkony, pod górą z grodem założono dzisiejszą miejscowość Bergen (dawniej w kronikach zapisywane pod nazwą Gora). W 1168 roku rozpoczęto prace nad budową kościoła Mariackiego jako kościoła pałacowego księcia Rugii Jaromara I. W 1193 roku ukończony i konsekrowany kościół, z wyjątkiem budynku zachodniego, został przekazany klasztorowi cystersów, którzy mieli chrystianizować słowiańskich Ranów. W 1445 miał miejsce pożar miejscowości. W 1613 otrzymała prawa miejskie. Po wygaśnięciu dynastii Gryfitów i wojnie trzydziestoletniej od 1648 część Szwecji, następnie od 1815 w granicach Prus, a w 1871 Niemiec. W latach 1949–1990 część NRD.

1 stycznia 2011 do miasta przyłączono gminę Thesenvitz[6].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • Kościół Mariacki z XII-XIII w., gotycki
  • Klasztor
  • Ratusz z 1861/1912
  • Gmach poczty z 1892/1902
  • Kościół św. Bonifacego z 1912, neoromański
  • Spichlerz
  • Plebania przy kościele Mariackim
  • Gmach sądu
  • Domy i kamienice
  • Dworzec kolejowy

Komunikacja

[edytuj | edytuj kod]
Dworzec kolejowy

W mieście znajduje się stacja kolejowa.

Współpraca zagraniczna

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. https://web.archive.org/web/20190510165613/https://www.laiv-mv.de/static/LAIV/Statistik/Dateien/Publikationen/A%20I%20Bev%C3%B6lkerungsstand/A123/2017/A123%202017%2022.xls
  2. Hanswilhelm Haefs, Ortsnamen und Ortsgeschichten auf Rügen, München 2003, s. 48.
  3. ks. Stanisław Kozierowski: Atlas nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej. T. Zeszyt IIA. Poznań: 1937.
  4. Jarosław Kociuba "Pomorze. Praktyczny przewodnik turystyczny po ziemiach dawnego Księstwa Pomorskiego", Walkowska Wydawnictwo Szczecin 2012
  5. Koleje Pomorza Przyodrzańskiego 1:1 000 000 Dyr. Okręg. Kolei Państw. w Szczecinie, 1946 [1].
  6. Reforma administracyjna.